Maag-darm-leverartsen oefenen met poliepherkenning in de strijd tegen darmkanker

Bijblijven in je vakgebied is voor alle specialisten een must om continu te excelleren. Maar voor sommige specialisten, zoals bijvoorbeeld voor maag-darm-leverartsen (MDL-artsen), kan actuele kennis het verschil maken voor hun patiënten. Daarom traint het Amsterdam UMC haar artsen in het herkennen van darmpoliepen. Zou het mogelijk zijn om deze vaardigheid ook digitaal te trainen, om zo alle MDL-artsen in Nederland de meest recente inzichten bij te brengen in de strijd tegen darmkanker?

We gingen de uitdaging aan om een bestaande klassikale training door te ontwikkelen naar een digitale, minstens zo’n succesvolle variant. Hiermee willen we uiteindelijk MDL-artsen in Nederland die werken binnen het bevolkingsonderzoek darmkanker helpen bij het herkennen van een nog relatief onbekende darmpoliep met kwaadaardige potentie, die momenteel nog regelmatig over het hoofd gezien wordt.

We willen in studieverband onderzoeken of een e-learning een effectieve methode is om MDL-artsen te trainen in het diagnostiseren van een bepaald type darmpoliepen. De lange termijn effecten van een dergelijk training zijn nog niet bekend, maar op korte termijn lijkt het erop dat dit een effectief middel zou kunnen zijn. Dat is goed nieuws, want dit is een medium wat we breed zouden kunnen inzetten, niet alleen in Nederland maar ook internationaal. Over de samenwerking met Bright-Alley zijn we erg tevreden. De e-learning is heeft een mooie opbouw en ziet er professioneel uit en na de studie zal deze als bij/nascholing ingezet worden voor alle scopierende MDL-artsen binnen het bevolkingsonderzoek darmkanker.

Evelien Dekker - Hoogleraar Gastrointestinale Oncologie bij Universiteit van Amsterdam

Bij de realisatie van de training werkten we nauw samen met het Amsterdam UMC. Onze onderwijskundige doorliep met hen de bestaande klassikale training en waagde zich eraan om een poliep op een darmfoto zelf te diagnosticeren. Niet met de illusie deze vaardigheid in één dag te leren, maar omdat zo’n ervaring leidt tot het stellen van de juiste vragen: Uit welke stappen bestaat deze complexe vaardigheid? Waar kan het misgaan? We vertaalden de bevindingen naar concrete elementen voor de online leeroplossing.

Enkele voorbeelden:

• Een kapstok die het leren optimaal ondersteunt
  Ken je dat? Een schema dat met de jaren uitgebreider wordt en daarmee steeds complexer? Dat is precies wat gebeurde met de beslisboom die MDL-artsen gebruiken voor het diagnosticeren van poliepen. Met onze ervaring en kennis over de manier waarop mensen leren en met de inhoudelijke expertise van Amsterdam AMC, hebben we de bestaande beslisboom opnieuw gestructureerd en naar een hoger plan gebracht.
  
  

• Stap voor stap naar abstractie
  Bij het ontwikkelen van de training hielden we rekening met de (individuele) voorkennis. Zo ontwikkelden we een optioneel oefenhoofdstuk en nam de mate van ondersteuning zowel in inhoud als in interacties geleidelijk af: van veel ondersteuning in verkennende, passieve interacties met aanklikbare (darm)poliep foto’s en korte kenmerkbeschrijvingen, naar iets minder ondersteuning in de vorm van prikkelende stellingen over getoonde darmfoto’s, tot interacties waarin de MDL-arts in één keer zelf de juiste optische diagnose moest stellen.
  
  

• Nuance, nuance, nuance….
  Hierbij zochten we het grijze gebied op, door ook te kijken naar die ene uitzondering en dat ene twijfelgeval. Wanneer het even leek alsof de MDL-arts het diagnosticeren onder de knie had, gaven we nieuwe, kleine prikkels. Denk aan een darmfoto waarop een poliep ineens moeilijk te beoordelen is door een vervuilde darm of een darmfoto waarop stiekem twee poliepen zijn verscholen...

In deze wetenschappelijk omgeving kon een gedegen onderzoek naar het effect van de digitale training niet uitblijven. David van Toledo, een van de betrokken inhoudsexperts in dit project en promovendus op dit onderwerp, zocht het uit. We ontwikkelden een pre- en posttoets, waarin de MDL-arts werd gevraagd de juiste optische diagnose van poliepen te stellen in een reeks darmfoto’s. De digitale training bleek succesvol! Met een 5,8 gemiddeld op de pretoets en een 6,5 op de posttoets, waren MDL-arts significant beter in het stellen van de juiste optische diagnose direct na het volgen van de training. Vind jij die cijfers laag? Dat dachten wij eerst ook… Maar David wees ons terecht op de context. De MDL-artsen beoordeelden in de toetsen zeer specialistische beelden op basis van één foto, in plaats van zelf ‘om die poliep’ heen te kunnen gaan met hun camera of, zoals gebruikelijk, hun bevindingen te kunnen staven met de pathologische informatie. David zet zijn onderzoek voort en probeert momenteel ook het langetermijneffect in kaart te brengen.